Alkame b. Mersed rahimehullah dedi ki: “İnsanlar içinde hüznü Hasen el-Basrî'den daha fazla
kimse görmedik. Biz onu sanki yeni bir musibet içindeymiş gibi görürdük. (Hasen
el-Basrî) Şöyle dedi:
“Biz gülüyoruz, lakin belki de Allah bizim amellerimize
muttali olup: “Sizden hiç bir şey kabul etmiyorum” diyor olabilir. Yazık sana
ey Âdemoğlu! Senin Allah ile harp etmeye gücün yeter mi? Kim Allah’a isyan
ederse O’na harp açmış olur. Ben Bedir ashabından yetmiş kişiye yetiştim.
Çoğunun elbiseleri yünden idi. Şayet siz onları görseydiniz
“Mecnunlar
(cinliler/deliler) derdiniz. Şayet onlar sizin hayırlılarınızı görselerdi
elbette:
“Bunlar nasipsiz kimseler” derlerdi. Şayet sizin şerlilerinizi
görselerdi:
“Bunlar hesap gününe iman etmiyorlar” derlerdi. Ben dünyanın
kendilerine ayakları altındaki topraktan daha değersiz geldiği kimseleri
gördüm. Onlardan biri yanında o günlük yiyeceği dışında bir şey bulunmadan
akşamlıyor ve:
“Bunun hepsini karnıma doldurmayacağım, bilakis bir kısmını
Allah Azze ve Celle için ayıracağım” diyor, kendisi sadaka verilmeye daha
muhtaç olduğu halde onu sadaka veriyordu.”
Sahih maktu. Ebû Nuaym Hilye (2/134)
