Sahabe İftar İçin Ezanı Beklemezdi

Humeyd (et-Tavil) şöyle dedi:

كُنَّا عِنْدَ أَنَسٍ، وَكَانَ صَائِمًا " فَدَعَا بِعَشَائِهِ، فَالْتَفَتَ ثَابِتٌ يَنْظُرُ إِلَى الشَّمْسِ وَهُوَ يَرَى أَنَّ الشَّمْسَ لَمْ تَغِبْ، فَقَالَ أَنَسٌ لِثَابِتٍ: لَوْ كُنْتَ عِنْدَ عُمَرَ لَأَحْفَظَكَ

"Enes radıyallahu anh'ın yanında idik.  O oruçlu idi. Akşam yemeğini istedi. Sabit (el-Bunânî) hemen güneşe bakmaya kalktı. Güneşin kaybolmamış olduğunu görüyordu. Enes, Sabit'e dedi ki:
"Şayet Ömer (radıyallahu anh)'ın yanında olsaydın elbette seni yakalardı."
Firyâbî, Siyam (no:50) isnadı sahihtir.

Yine Humeyd şöyle dedi:

 

أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَنْتَظِرُ الْمُؤَذِّنَ فِي الْإِفْطَارِ وَكَانَ يُعَجِّلُ الْفِطْرَ



"Enes radıyallahu anh iftarda müezzini beklemezdi. O iftarda acele ederdi."
Firyabi Sıyam (no:51) isnadı sahihtir.