Abdullah b. Ahmed b. Hanbel rahimehullah
dedi ki: Bana İbrahim b. Hamza ez-Zubeyrî yazdı, dedi ki: bu hadisi sana
yazdım. Onu öğrendiğim ve işittiğim şekilde sana yazıyorum. Sen de benden bu
şekilde tahdis et: bana Abdurrahman el-Muğire el-Hizâmi tahdis etti, dedi ki:
bana Amr b. Avf oğullarından olan Abdurrahman b. Ayyaş es-Sem’î el-Ensari
el-Kubâi tahdis etti, o Delhem b. el-Esved b. Abdillah b. Hâcib b. Âmr b.
el-Muntefik el-Ukayli'den, o babasın’dan, o amcası Lâkit b. Âmir'den rivayet
etti. Delhem dedi ki: bunu bana Ebu’l-Esved tahdis etti, o Asım b. Lakit'ten rivayet
etti:
أَنَّ لَقِيطًا خَرَجَ وَافِدًا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ وَمَعَهُ صَاحِبٌ لَهُ يُقَالُ لَهُ نُهَيْكُ بْنُ عَاصِمِ بْنِ مَالِكِ
بْنِ الْمُنْتَفِقِ قَالَ لَقِيطٌ: فَخَرَجْتُ [أنا] وَصَاحِبِي حَتَّى قَدِمْنَا عَلَى
رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ انْسِلَاخَ رَجَبٍ،
فَأَتَيْنَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حِينَ انْصَرَفَ مِنْ
صَلَاةِ الْغَدَاةِ، فَقَامَ فِي النَّاسِ خَطِيبًا، فَقَالَ: " أَيُّهَا النَّاسُ
أَلَا أنِّي قَدْ خَبَّاتُ لَكُمْ صَوْتِي مُنْذُ أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ، أَلَا لَأَسْمِعَكُمْ
أَلَا فَهَلْ مِنِ امْرِئٍ بَعَثَهُ قَوْمُهُ فَقَالُوا: اعْلَمْ لَنَا مَا يَقُولُ
رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، أَلَا ثُمَّ لَعَلَّهُ أَنْ يُلْهِيَهُ
حَدِيثُ نَفْسِهِ أَوْ حَدِيثُ صَاحِبِهِ أَوْ يُلْهِيَهُ الضُّلَّالُ، «أَلَا إِنِّي
مَسْؤولٌ هَلْ بَلَّغْتُ، أَلَا اسْمَعُوا تَعِيشُوا، أَلَا اجْلِسُوا أَلَا اجْلِسُوا»
قَالَ: فَجَلَسَ النَّاسُ وَقُمْتُ أَنَا وَصَاحِبِي حَتَّى إِذَا فَرَغَ لَنَا فُؤَادُهُ
وَبَصَرُهُ، قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا عِنْدَكَ مِنْ عِلْمِ الْغَيْبِ؟ فَضَحِكَ
لَعَمْرُ اللَّهِ وَهَزَّ رَاسَهُ، وَعَلِمَ أَنِّي أَبْتَغِي لِسَقَطِهِ، فَقَالَ:
«ضَنَّ رَبُّكَ عَزَّ وَجَلَّ بِمَفَاتِيحَ خَمْسٍ مِنَ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا
إِلَّا اللَّهُ، عَزَّ وَجَلَّ» وَأَشَارَ بِيَدِهِ، فَقُلْتُ: وَمَا هُنَّ؟ قَالَ:
«عِلْمُ الْمَنِيَّةِ قَدْ عَلِمَ مَتَى مَنِيَّةُ أَحَدِكُمْ وَلَا تَعْلَمُونَهُ،
[وعلم المني حين يكون في الرحم، قد علمه، ولا تعلمونه] وَعِلْمُ مَا فِي غَدٍ قَدْ
عَلِمَ مَا أَنْتَ طَاعِمٌ غَدًا وَلَا تَعْلَمُهُ، وَعِلْمُ يَوْمِ الْغَيْثِ يُشْرِفُ
عَلَيْكُمْ أزِلِينَ مُشْفِقِينَ فَيَظَلُّ يَضْحَكُ قَدْ عَلِمَ أَنَّ غَيْرَكُمْ يكون إِلَى قَرِيبٍ» قَالَ لَقِيطٌ: قُلْتُ:
لَنْ نَعْدَمَ مِنْ رَبٍّ يَضْحَكُ خَيْرًا، «وَعِلْمُ يَوْمِ السَّاعَةِ» قُلْتُ:
يَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِمْنَا مَا تَعْلَمُ النَّاسُ وَمَا تَعْلَمُ، فَإنَا مِنْ
قَبِيلٍ لَا يُصَدِّقُونَ تَصْدِيقَنَا أَحَدٌ مِنْ مَذْحِجٍ الَّتِي تَرْبُوا عَلَيْنَا،
وَخَثْعَمٍ الَّتِي تُوَالِينَا، وَعَشِيرَتِنَا الَّتِي نَحْنُ مِنْهَا، قَالَ: تَلْبَثُونَ
فِيهَا مَا لَبِثْتُمْ ثُمَّ يُتَوَفَّى نَبِيِّكُمْ، ثُمَّ تَلْبَثُونَ مَا لَبِثْتُمْ،
ثُمَّ تُبْعَثُ الصَّيْحَةُ فَلَعَمْرُ إِلَهِكَ مَا يَدَعُ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ شَيْءٍ
إِلَّا مَاتَ، وَالْمَلَائِكَةُ الَّذِينَ مَعَ رَبِّكَ عَزَّ وَجَلَّ فَأَصْبَحَ رَبُّكَ
يَطُوفُ فِي الْأَرْضِ وَخَلَتْ عَلَيْهِ الْبِلَادُ، فَأَرْسَلَ رَبُّكُ عَزَّ وَجَلَّ
السَّمَاءَ بِهَضْبٍ مِنْ عِنْدِ الْعَرْشِ، فَلَعَمْرُ إِلَهِكَ مَا يَدَعُ عَلَى
ظَهْرِهَا مِنْ مَصْرَعِ قَتِيلٍ وَلَا مَدْفَنِ مَيِّتٍ إِلَّا شَقَّتِ الْقَبْرَ
عَنْهُ حَتَّى يَخْلُقَهُ مِنْ عِنْدِ رَاسِهِ فَيَسْتَوِي جَالِسًا، فَيَقُولُ رَبُّكَ
جَلَّ وَعَزَّ مَهْيَمْ؟ لِمَا كَانَ مِنْهُ، يَقُولُ: يَا رَبِّ أمس الْيَوْمَ، لِعَهْدِهِ
بِالْحَيَاةِ يَحْسِبُهُ حَدِيثًا بِأَهْلِهِ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ كَيْفَ
يَجْمَعُنَا بَعْدَمَا تُمَزِّقُنَا الرِّيَاحُ وَالْبِلَى وَالسِّبَاعُ؟ فقَالَ: أُنَبِّئُكَ
بمِثْلَ ذَلِكَ فِي آلَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ الْأَرْضُ أَشْرَفْتَ عَلَيْهَا وَهِيَ
مَدَرَةٌ بَالِيَةٌ فَقُلْتَ: لَا تَحْيَا أَبَدًا، ثُمَّ أَرْسَلَ رَبُّكَ عَزَّ وَجَلَّ
عَلَيْهَا السَّمَاءَ فَلَمْ تَلْبَثْ عَلَيْكَ إِلَّا أَيَّامًا حَتَّى أَشْرَفْتَ
عَلَيْهَا وَهِيَ شَرْبَةٌ وَاحِدَةٌ، وَلَعَمْرُ إِلَهِكَ لَهُوَ أَقْدَرُ عَلَى أَنْ
يَجْمَعَكُمْ مِنَ الْمَاءِ عَلَى أَنْ يَجْمَعَ نَبَاتَ الْأَرْضِ فَتَخْرُجُونَ مِنَ
الْأَصْوَاءِ أَوْ مِنْ مَصَارِعِكُمْ، فَتَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَيَنْظُرُ إِلَيْكُمْ،
قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ كَيْفَ وَنَحْنُ مِلْءُ الْأَرْضِ وَهُوَ [عز وجل] شَخْصٌ
وَاحِدٌ يَنْظُرُ إِلَيْنَا وَنَنْظُرُ إِلَيْهِ؟ قَالَ: «أُنَبِّئُكَ بِمِثْلِ ذَلِكَ
فِي آلَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ آيَةٌ مِنْهُ صَغِيرَةٌ َتَرَوْنَهُمَا
سَاعَةً وَاحِدَةً وَيَرَيَانِكُمْ وَلَا تُضَامُونَ فِي رُؤْيَتِهِمَا، وَلَعَمْرُ
إِلَهِكَ لَهُوَ أَقْدَرُ عَلَى أَنْ يَرَاكُمْ وَتَرَوْنَهُ منهما أو مِنْ أَنْ تَرَوْنَهُمَا
وَيَرَيَانِكُمْ وَلَا تُضَامُونَ فِي رُؤْيَتِهِمَا» قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ
فَمَا يَفْعَلُ بِنَا رَبُّنَا جَلَّ وَعَزَّ إِذَا لَقِينَاهُ؟ قَالَ: " تُعْرَضُونَ عَلَيْهِ بَادِيَةً لَهُ
صَفَحَاتُكُمْ، لَا تَخْفَى عَلَيْهِ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ، فَيَاخُذُ رَبُّكَ عَزَّ
وَجَلَّ بِيَدِهِ غَرْفَةً مِنَ الْمَاءِ فَيَنْضَحُ قِبَلَكُمْ بِهَا فَلَعَمْرُ إِلَهِكَ
مَا يُخْطِئُ وَجْهَ أَحَدِكُمْ مِنْهَا قَطْرَةٌ، فَأَمَّا الْمُسْلِمُ فَتَدَعُ وَجْهَهُ
مِثْلَ الرَّيْطَةِ الْبَيْضَاءِ، وَأَمَّا الْكَافِرُ فَتَطْمَخُهُ بِمِثْلِ الْحُمَمِ
الْأَسْوَدِ [الآثم]، ثُمَّ يَنْصَرِفُ نَبِيُّكُمْ وَيُفَرَّقُ عَلَى أَثَرِهِ الصَّالِحُونَ،
فَيَسْلُكُونَ جِسْرًا مِنَ النَّارِ وَيَطَأُ أَحَدُكُمُ الْجَمْرَةَ، يَقُولُ: حَس،
يَقُولُ رَبُّكَ، عَزَّ وَجَلَّ: أَوَنُهُ فَيَطَّلِعُونَ عَلَى حَوْضِ الرَّسُولِ
عَلَى أَظْمَأِ وَاللَّهِ نَاهِلَةٍ قَطُّ رَأَيْتُهَا، فَلَعَمْرُ إِلَهِكَ مَا يَبْسُطُ
وَاحِدٌ مِنْكُمْ يَدَهُ إِلَّا وَقَعَ عَلَيْهَا قَدَحٌ يُطَهِّرُهُ مِنَ الطَّوْفِ
وَالْبَوْلِ وَالْأَذَى، وَتحبس الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ فَلَا تَرَون مِنْهُمَا وَاحِدًا
" قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ فِيما نُبْصِرُ؟ قَالَ: «بِمِثْلِ بَصَرِكَ
سَاعَتَكَ هَذِهِ، وَذَلِكَ مَعَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فِي يَوْمٍ أَشْرَقَته الْأَرْضُ
وَوَاجَهَتْهُ الْجِبَالُ» قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ فَبِمَ نُجْزَى مِنْ
سَيِّئَاتِنَا وَحَسَنَاتِنَا؟ قَالَ: «الْحَسَنَةُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا، وَالسَّيِّئَةُ
بِمِثْلِهَا إِلَّا أَنْ يَعْفُوَ» قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا الْجَنَّةُ
وَمَا النَّارُ؟ قَالَ: «أما النار لَعَمْرُ إِلَهِكَ أنَّ النَّارَ لَسَبْعَةُ أَبْوَابٍ
مَا مِنْهُنَّ بَابَانِ إِلَّا يَسِيرُ الرَّاكِبُ بَيْنَهُمَا سَبْعِينَ عَامًا، وَأنَّ
الْجَنَّةَ لَثَمَانِيَةُ أَبْوَابٍ مَا مِنْهُنَّ بَابَانِ إِلَّا يَسِيرُ الرَّاكِبُ
بَيْنَهُمَا سَبْعِينَ عَامًا» قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ فَعَلى ما نَطَّلِعُ مِنَ
الْجَنَّةِ؟ قَالَ: «عَلَى أَنْهَارٍ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى، وَأَنْهَارٍ مِنْ كَاسِ
مَا بِهَا مِنْ صُدَاعٍ وَلَا نَدَامَةٍ، وَأَنْهَارٍ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ
طَعْمُهُ، وَمَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ، وَبِفَاكِهَةٍ، لَعَمْرُ إِلَهِكَ مَا تَعْلَمُونَ،
وَخَيْرٍ مِنْ مِثْلِهِ مَعَهُ، وَأَزْوَاجٍ مُطَهَّرَةٍ» قَالَ: قُلْتُ يَا رَسُولَ
اللَّهِ أَولَنَا فِيهَا أَزْوَاجٌ أَومِنْهُنَّ مُصْلِحَاتٌ؟ قَالَ: «الصَّالِحَاتُ
لِلصَّالِحِينَ تَلَذُّونَهُنَّ مِثْلَ لَذَّاتِكُمْ فِي الدُّنْيَا وَيَلَذُّونَكُمْ
غَيْرَ أَنَّ لَا تَوَالُدَ» قَالَ لَقِيطٌ: فَقُلْتُ: أَقْصَى مَا نَحْنُ بَالِغُونَ
وَمُنْتَهُونَ إِلَيْهِ؟ قَالَ: فَلَمْ يُجِبْهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ، قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ عَلَامَ أُبَايِعُكَ؟ قَالَ: فَبَسَطَ النَّبِيُّ
صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَدَهُ وَقَالَ: «عَلَى إِقَامَةِ الصَّلَاةِ، وَإِيتَاءِ
الزَّكَاةِ، وَزِيَالِ الشِّرْكِ، وَأَنْ لَا تُشْرِكَ بِاللَّهِ إِلَهًا غَيْرَهُ»
قَالَ: قُلْتُ وَإِنَّ لَنَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ؟ فَقَبَضَ النَّبِيُّ
صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَدَهُ وَبَسَطَ أَصَابِعَهُ، وَظَن أَنِّي مُشْتَرِطٌ
شَيْئًا لَا يُعْطِينِيهِ، قَالَ: قُلْتُ: مَا نَحِلُّ مِنْهَا حَيْثُ شِئْنَا وَلَا
يَجْنِي امْرِئٍ إِلَّا عَلَى نَفْسِهِ، فَبَسَطَ يَدَهُ وَقَالَ: «ذَلِكَ لَكَ تَحِلُّ
حَيْثُ شِئْتَ وَلَا يَجْنِي عَلَيْكَ إِلَّا نَفْسُكَ» قَالَ: فَانْصَرَفْنَا عَنْهُ،
وَقَالَ: «ها، إِنَّ َذَيْنِ، ها، إن ذين، لَعَمْرُ إِلَهِكَ إِنْ حُدِّثْتَ لِأَنَّهُمْ
مِنْ أَتْقَى النَّاسِ فِي الْأُولَى وَالْآخِرَةِ» فَقَالَ لَهُ كَعْبُ بْنُ الْخدارية
أَحَدُ بَنِي بَكْرِ بْنِ كِلَابٍ: مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: بَنُو الْمُنْتَفِقِ
أَهْلُ ذَلِكَ مِنْهُمْ، قَالَ: فَانْصَرَفْنَا وَأَقْبَلْتُ عَلَيْهِ؟ فَقُلْتُ: يَا
رَسُولَ اللَّهِ: هَلْ لِأَحَدٍ مِمَّنْ مَضَى مِنْ خَيْرٍ فِي جَاهِلِيَّتِهِمْ؟ قَالَ:
" قَالَ رَجُلٌ مِنْ عَرَضِ قُرَيْشٍ: وَاللَّهِ إِنَّ أَبَاكَ الْمُنْتَفِقَ
لَفِي النَّارِ " قَالَ: فَلَكَأَنَّهُ وَقَعَ حَرٌّ بَيْنَ جِلْدِي ووَجْهِي
وَلَحْمِي مِمَّا قَالَ لِأَبِي عَلَى رُؤوسِ النَّاسِ فَهَمَمْتُ أَنْ أَقُولَ: وَأَبُوكَ
يَا رَسُولَ اللَّهِ، ثُمَّ إِذَا الْأُخْرَى أَجْمَلُ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ:
وَأَهْلُكَ؟ قَالَ: «وَأَهْلِي لَعَمْرُ اللَّهِ، مَا أَتَيْتُ عَلَيْهِ مِنْ قَبْرِ
عَامِرِيٍّ أَوْ قُرَشِيٍّ مِنْ مُشْرِكٍ، فَقُلْ أَرْسَلَ إِلَيْكَ مُحَمَّدٌ صَلَّى
اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَبْشِرْ بِمَا يَسُوؤكَ، تُجَرُّ عَلَى وَجْهِكَ وَبَطْنِكَ
فِي النَّارِ» قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا فَعَلَ بِهِمْ ذَلِكَ وَكَانُوا
عَلَى عَمَلٍ لَا يُحْسِنُونَ إِلَّا إِيَّاهُ، وَكَانُوا يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُصْلِحُونَ؟
قَالَ: «ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ بَعَثَ فِي آخِرِ كُلِّ سَبْعِ أُمَمٍ نَبِيًّا فَمَنْ عَصَى نَبِيَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ، وَمَنْ أَطَاعَ نَبِيَّهُ
كَانَ مِنَ الْمُهْتَدِينَ»
“Lâkit radiyallahu anh Rasulullah
sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına elçi olarak geldi. Yanında Nehik b. Asım
b. Malik b. el-Muntefik denilen arkadaşı da vardı. Lakit radiyallahu anh dedi
ki:
“Ben ve arkadaşım yola çıktık. Rasulullah
sallallahu aleyhi ve sellem’e ulaşıncaya kadar yürüdük. Ben ve arkadaşım, Receb
ayının sonunda Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in yanına vardık. Rasûlullah
sallallahu aleyhi ve sellem sabah namazını bitirince yanına geldik. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem
insanlar arasında kalkıp şöyle hitap etti:
“Ey insanlar! Ben dört gündür size bir
şey anlatmadım. Bugün sizi dinlemek için konuşacağım, İçinizde kavmi kendisini:
“Git, Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in söyleyeceği şeyi bize bildir”
diyerek bana gönderilen kimse var mı? Dikkat edin! Belki de içinden geçen
şeyler ve arkadaşının konuşması yahut sapıklık onu bundan alıkoyuyordur! Dikkat
edin! Ben sen sorumluyum. Tebliğ ettim mi? Dikkat edin! Dinleyin ki yaşayın.
Oturun, oturun.” Bunun üzerine insanlar oturdu, ben ve arkadaşım kalktık.
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem hem kalbini, hem gözlerini bizim için
musait hale getirince ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulu! Gayb ilminden yanında
ne var?” Vallahi Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem gülerek başını salladı.
Benim onun hata yapmasını istediğimi anlamıştı. Buyurdu ki:
“Rabbin Azze ve Celle beş gaybın
anahtarlarını kendisinde tutmuştur. Onları Allah Azze ve Celle’den başkası
bilmez.” Bu sırada eliyle işaret etti. Ben:
“Onlar nelerdir?” dedim. Buyurdu ki:
“Ölümün vakti; sizden birinin ne zaman
öleceğini Allah bilir, ama siz ölüm anını bilemezsiniz. Meni rahme düşünce
Allah onu bilir, fakat siz bilmezsiniz. Yarın ne olacağını, yarın senin ne
yiyeceğini bilir, sen ise bunları bilmezsin. Yağmurun da hangi gün yağacağını
Allah bilir. Üzerinize kuraklık ve kıtlık çöker de, Allah güler ve bilir ki,
yağmurunuz, yardım olunmanız çok yaklaşmıştır.” Lakit dedi ki:
“Rabin gülmesinden dolayı hayırdan ümit
kesmeyiz.” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“Kıyamet gününün ne zaman olduğunu da
Allah bilir.” Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! İnsanlara öğrettiğin
şeylerden bize de öğret. Çünkü biz, bize üstünlük taslayan Mezhic kabilesinden,
bizi idare eden Has’am kabilesinden ve bağlı olduğumuz aşiretten kimseye inanmayan
bir kavimdeniz” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Bir müddet yaşayacaksınız, sonra
nebiniz vefat edecek. Sonra bir müddet daha yaşayacaksınız, sonra ilahının
ömrüne yemin olsun ki bir sayha gönderilecek ve yeryüzü üzerinde ölmedik birşey
bırakmayacak, Rabbin Azze ve Celle ile beraber olan melekler kalacak. Rabbin
yeryüzünde bomboş olan beldeleri dolaşacak. Sonra rabbinin, Arş'ın yanından
gönderdiği yağmur gökyüzünden öyle bir boşalacak ki, ilahının ömrüne yemin
olsun, öldürülüp gömülen veya ölüp gömülen kim varsa üzerindeki toprağı yarıp,
baş tarafından başlamak üzere onu tekrar yaratmaya başlayacak ve kişi kalkıp
oturacaktır. Rabbin, kişinin ölü kaldığı süreyi kastederek:
“Ne kadardır yatıyorsun?” diye soracak.
Kişi ise ailesiyle henüz yeni ayrıldığını zannedip:
“Rabbim! Daha dün hayattaydım” diyecektir.” Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! Rüzgârlar, zaman ve
yırtıcılar bizi parçalayıp darmadağın ettikten sonra Allah bizi nasıl bir araya
getirecek?” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Sana, Allah'ın nimetlerinden buna
benzer bir şey söyleyeyim mi? Sen, kuraklığa uğramış bir yere varırsın ve: “Bu
yer hiçbir zaman yeşermez” dersin. Sonra rabbin, oraya yağmur gönderir ve
birkaç gün içinde orasının yeşerdiğini görürsün. Allah'a yemin olsun ki, sizi
sudan bir araya getirmesi bu otları bitirmesinden daha kolaydır. Kabirlerden ve
öldürülmüş olduğunuz yerlerden çıkıp Allah'a bakacaksınız ve O da size bakacak.”
Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! Biz yeryüzünü
doldurmuş, O ise bir kişiyken bizim ona bakmamız onun bize bakması nasıl
olacak?” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Sana, Allah'ın nimetlerinden buna
benzer bir şey söyleyeyim mi? Güneş ve ay O’nun ayetlerinden küçük birer
ayettir. Sizler onları görüyor, aynı zamanda onlar da sizi görüyorlar. Onları
görmekte zorluk da çekmemektesiniz. İlahının ömrüne yemin olsun ki, sizin
Allah'ı görmeniz ve O'nun da sizi görmesi, Güneşi ve ayı zorluk çekmeden
görmeniz ve onların da sizi görmesinden daha kolaydır.” Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulu! Allah Azze ve Celle
ile karşılaştığımız zaman bize ne yapacak?” Rasûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem şöyle buyurdu:
“Amel defterleriniz açılmış bir şekilde
arz edileceksiniz. Yaptığınız hiçbir şey O'na gizli kalmayacak. Rabbin, eliyle
bir avuç su alıp size doğru serpecek. İlahının ömrüne yemin olsun ki, sizden
yüzüne bir damla değmeyen kimse kalmayacak. Bu su damlası müslümanın yüzünden
beyaz bir tül gibi düşecek. Kâfirin yüzünden ise siyah kömür gibi kararmış
olarak düşecek. Sonra nebîniz oradan ayrılır. Salihler de ondan sonra oradan
ayrılıp dağılırlar ve giderlerken Cehennemden bir köprüye yönelirler. Onlardan
birisi bir kor ateşinin üzerine basar ve: “Uff” der. Rabbin Azze ve Celle
buyurur ki:
“Susuzluktan dolayı rasulün Havzına bakın.”
Vallahi o Havz'dan bir defa içen bir daha susamaz. İlahının ömrüne yemin olsun
ki, sizden biriniz elini uzattığında hemen bir bardak eline gelir ve kendisini
büyük abdestten, idrardan ve eziyet veren şeylerden temizler. Güneş ve ay
hapsedilir, bu ikisinden birini göremezsiniz. “Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! O halde nasıl
göreceğiz?” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle cevap verdi:
“Şu anda gördüğün gibi, güneşin doğmadan
önce dağlara vurup ışık yaymasıyla nasıl görüyorsan öyle göreceksin.” Ben
dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! Günahlarımız ve
sevaplarımıza karşılık nasıl muamele göreceğiz?” Rasulullah sallallahu aleyhi
ve sellem buyurdu ki:
“İyiliklerine karşılık on kat sevap,
günahının ise sadece kendisi yazılır. Allah afvederse o başka.” Ben dedim
ki:
“Cennet ve Cehennem hakkında ne dersin?”
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“İlahının ömrüne yemin olsun ki
Cehennem'in yedi kapısı vardır. Her iki kapısı arasındaki mesafeyi bir süvari
ancak yetmiş senede geçebilir. Cennetin ise sekiz kapısı vardır. Onun da her
iki kapısı arasındaki mesafeyi bir süvari ancak yetmiş senede geçebilir.”
Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! Cennette ne
göreceğiz?” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“Süzülmüş baldan nehirler, baş ağrısı ve
pişmanlık söz konusu olmadan şaraptan nehirler, tadı değişmeyen sütten nehirler,
kokmamış sudan ırmaklar ve İlahının ömrüne yemin olsun ki, bildikleri ve
bilmedikleri daha güzel meyveler, bunun bir misli daha nimetler ve tertemiz
eşler.” Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulu! Orada eşlerimiz olacak
mı veya bunlar saliha kadınlardan mı olacak?” Rasulullah sallallahu aleyhi ve
sellem şöyle buyurdu:
“Saliha kadınlar, salih erkeklerindir.
Dünyada onlardan faydalandığınız gibi Cennette de onlardan faydalanırsınız,
onlar da sizden faydalanır ama çocuk doğurmazlar.” Lakit dedi ki:
“Allah, varacağımız yer hakkında hükmünü
vermiş midir?” diye sorduğumda Nebi sallallahu aleyhi ve sellem cevap vermedi.
Ben:
“Ey Allah'ın rasulü! Sana hangi şey üzerine
biat edeyim?” deyince, Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem elini uzattı ve
şöyle buyurdu:
“Namazı kılmak, zekâtı vermek,
müşriklerden ayrılıp onlara düşmanlık etmek, Allah'a başka bir ilahı ortak koşmamak
üzere biat et!” buyurdu. Ben:
“Doğu ile batı arasındakiler bizim mi?” dedim.
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem, kendisinden yerine getiremeyeceği bir
şey istediğimi zannederek, kolunu çekip parmaklarını açtı. Ben şöyle devam
ettim:
“Buralardan istediğimiz yerde ikamet edecek
ve her kişi sadece kendinden mi sorumlu olacaktır?” Rasulullah sallallahu
aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“İstediğin yerde oturursun ve sadece kendi
nefsinden sorumlu olursun.” Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’den
ayrılınca şöyle buyurdu:
“İlahının ömrüne yemin olsun, bu iki
kişi, eğer dediklerine sadık kalırsa dünyada ve ahirette insanların en
takvalıları olurlar.” Bekr b. Kilab oğullarından olan Ka'b b. el-Hudariyye
ona dedi ki:
“Bunlar kimlerdir ey Allah'ın rasulü?” Rasulullah
sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“Muntefik oğulları buna onlardan daha layıktır.”
Bunun üzerine biz ayrıldık. Ben ona dönüp dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! Daha önce
yaşayanlardan, Cahiliye üzereyken hayırlı olanlar var mı?” dedim. Kureyş'ten
güzel konuşan bir kişi, bana:
“Vallahi baban el-Muntefik Cehennemdedir"
dedi. Adam, babam hakkındaki bu sözleri halkın içinde söylediği için vücudumu
ateş bastı. Ben:
“Ey Allah'ın rasulü! Senin baban nerededir?”
demek istedim ama bunun daha cahilce olacağını düşündüm ve:
“Ey Allah'ın rasulü! Senin ailen
nerededir?” dedim. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“İlahının ömrüne yemin olsun ki, Amirî
veya Kureyşî olan hangi müşrikin kabrine gidersen, ona: “Muhammed (sallallahu
aleyhi ve sellem) beni sana göndererek; yüzüstü ve karnın üzerine ateşte
sürüneceğini müjdelememi istedi” de.” Ben dedim ki:
“Ey Allah'ın rasulü! İyilikte bulundukları
ve ıslah ettiklerini iddia ettikleri halde, neden bu duruma düştüler?”
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“Allah Azze ve Celle, her yedi nesilden
sonra bir nebi gönderir. Kim kendisine gönderilen bu nebiye isyan ederse sapıklardan
olur. Kim bu nebiye itaat ederse, hidayete erenlerden olur.”[1]
[1] Abdullah
b. Ahmed es-Sunne (1097) Abdullah b. Ahmed Zevaidu’l-Musned (16206) İbn Huzeyme
et-Tevhid (271) Acurri eş-Şeria (605) Taberânî Mu'cemu'l-Kebîr (19/211) Hâkim
(4/560) İbn Teymiyye Telbisu’l-Cehmiyye’de (7/395) sahih demiştir.
