Ya’kub b. Sufyan el-Fesevî rahimehullah el-Ma’rife adlı eserinde (2/190) dedi ki: bize el-Humeydî tahdis etti, dedi ki: bize İsmail tahdis etti, o annesinden ve kızkardeşinden şöyle dediklerini rivayet etti:
كُنَّا عِنْدَ عَائِشَةَ فِي نِسْوَةٍ
كُوفِيَّاتٍ وَعِنْدَهَا امْرَأَةٌ تَخِيطُ فِرَاشًا فقالت أَذَكَرْتِ اللَّهَ تَعَالَى
عَلَيْهِ؟ فَقَالَتْ لَا فَقَالَتْ عائشة انقضيه حتى تذكرين عَلَيْهِ اسْمَ اللَّهِ
“Kufe’li kadınlarla
beraber Aişe radıyallahu anha’nın yanında idik. Onun yanında döşek diken bir
kadın vardı. Aişe radıyallahu anh dedi ki:
“Bunu dikerken Allah Teâlâ’yı
zikrettin mi?” Kadın: “Hayır” dedi. Aişe radıyallahu anha dedi ki:
“Onu sök ve Allah’ın
ismini zikret (sonra tekrar dik)”
Yine aynı isnadla
şöyle dediklerini rivayet etti:
دَخَلْنَا عَلَى عَائِشَةَ فَسَأَلَتْهَا امْرَأَةٌ
الْخِمَارُ لِلْمُحْرِمَةِ وَجْهَهَا فَأَخَذَتْ بِحَاشِيَةِ ثَوْبِهَا مِنْ أَعْلَى
صَدْرِهَا فَخَمَّرَتْ بِهِ وَجْهَهَا وَأَشَارَ سُفْيَانُ
فَخَمَّرَ وَجْهَهُ إِلَى أَطْرَافِ شَعْرِهِ
“Aişe radıyallahu anha’nın
yanına girdik. Bir kadın ona ihramlı kadının yüzünü nasıl örteceğini sordu.
Bunun üzerine elbisesinin ucunu göğsünün üst tarafından alıp onunla yüzünü
örttü.” Ravilerden Sufyan rahimehullah bunun şeklini göstermek için saçlarının bitim
yerlerinden itibaren yüzünü örterek işaret etti.”
Bu isnad kuvvetlidir.
İsmail adlı ravi; İbn Ebi Halid’dir. Annesi ve kızkardeşi meçhuledirler. Lakin biri
diğerini takviye eder. Kadın raviler hakkındaki meçhullük, erkek ravilerdeki
meçhullükten daha önemsiz bir durumdur. Onların ilim evinde bulunan kadınlar
olmaları durumlarını kuvvetlendirmektedir.
Rivayet, dikiş işinde
Allah’ı zikretmenin, besmeleyle başlamanın önemini göstermektedir.
İkinci rivayette de kadınların
hacda ihramda iken dahi yabancı erkeklere karşı yüzlerini örtmelerinin zorunlu
oluşuna işaret vardır.
