Beyaz Gelinliğin Tarihi

Düğün gecesinde genç kızlar neden beyaz gelinlik giyerler?

176 sene önce gelinler düğünlerinde beyaz gelinlik giymezlerdi. Kadınlar arasında meşhur olan kırmızı renk gelinlik giymeleri idi. Kırmızı renk çiçeklerle ve romantizm ile bağlantılı görülüyordu. Önceden beyaz gelinlik, uyulan bir örf değildi. Çünkü bu renk cenaze merasimleriyle alakalandırılıyordu ve düğünler için tercihi uzak görülüyordu.

Henüz 9 aylık iken İskoçya kraliçesi olan Mary, Fransa’ya giderek 6 yaşında Fransa prensi Francis ile nişanlandı. 1558 yılında Francis ile evlendi, 1559 yılında Kral 2. Henry öldüğü zaman Francis kral oldu. Mary o zamn aynı zamanda Fransa’nın da kraliçesi oldu. Kralın taziyesi için Mary, beyaz gelinlik giydi. Tarihte giyilen ilk beyaz gelinlik budur. Düğününde ilk olarak beyaz gelinlik giyen ise İngiliz kraliçesi Filipa’dır. 1840 yılında İlgiltere kraliçesi Victoria da düğününde beyaz gelinlik giymiştir. Bundan sonra da genç kızlar onu taklid ederek düğünlerinde beyaz gelinlik giymeye başladılar.

Geçmiş zamanlarda Mısır’da kadınlar düğünde pembe gelinlik giyiyorlardı. Beyaz gelinlik modasından önce Fas’lı ve Cezayirli kadınlar düğünlerinde bornoz giyerlerdi. Çin, Hindistan, Vietnam gibi ülkelerde ise kırmızı gelinlik giyilirdi.  Dünya modasını taklid eden genç kızlar beyaz gelinlik giymeye başlamışlardır.

Ebu Said el-Hudrî radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

لتَتَّبِعُنَّ سَنَن مَنْ كان قبلكم شِبْرا بِشِبر، وَذِرَاعا بِذِراع حتى لو دَخَلُوا جُحْرَ ضَبّ لَتَبِعْتُموهُمْ قَالَ أَبُو سَعِيدٍ الْخُدْرِيُّ قُلْنَا: يَا رَسُولَ اللهِ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى قَالَ: فَمَنْ

“Elbette sizden öncekilerin yoluna adım adım, karış karış uyacaksınız. Hatta öyle ki, onlar bir kertenkele deliğine girseler siz de onları takip edeceksiniz.” Ebu Said el-Hudri radıyallahu anh dedi ki:

“Biz: Ey Allah’ın rasulü! Yahudi ve Hıristiyanları mı (kastediyorsun)? Dedik. Buyurdu ki:

“(Başka) kimler olacaktı ki?”^[1]

Sünen; yollar demektir. Bu hadis Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in mucizelerindendir. Bu yüzden Müslüman erkek ve kadınların çoğunun bugün pek çok konuda, hatta kendilerine hiçbir faydası olmayan giyim, saçların şekli, yanaklardaki tüyleri ve sakalları tıraş etmeleri gibi hususlarda bile kâfirleri taklit ettiklerini görürsün. Öyle ki Müslüman erkek ve kadınlar gazete ve dergilerde batıdaki veya doğudaki kâfirlerin son modalarını araştırıp aynısını yapmaktadırlar.

Sehl b. Sa’d radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَتَرْكَبُنَّ سُنَنَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ مِثْلًا بِمِثْلٍ

“Nefsim elinde olana yemin olsun ki, sizden öncekilerin yaptıklarını aynısıyla siz de yapacaksınız”^[2]

Şeddad b. Evs radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

لَيَحْمِلَنَّ شِرَارُ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَلَى سَنَنِ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلِ الْكِتَابِ حَذْوَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ

“Bu ümmetin kötüleri, daha önce yaşayan Ehl-i Kitab’ın yaptıklarını eksiksiz bir şekilde, adım adım aynen yapacaktır.”^[3]

Pek çok mütevatir hadislerde birçok fiillerden yasaklama gelmiş, bunların illeti Yahudilere ve Hıristiyanlara benzemek olarak ifade edilmiştir. Bu da onlara muhalefet etmenin dinen istenen bir şey olduğunu ve onlara benzemenin haram olduğunu göstermektedir.

Nitekim ilim ehli kâfirlere benzemenin haram olduğunda icma etmişlerdir.^[4]

Mısır Allamesi Ahmed Muhammed Şakir Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in Abdullah b. Amr radıyallahu anhuma’ya: “Kâfirlerin elbisesini giyme” buyurduğu hadisin dipnotunda şöyle demiştir:

“Bu hadis, giyim ve görünüm konusunda kâfirlere benzemenin haram olduğunu açıkça ifade etmektedir. Nitekim diğer bir sahih hadiste: “Kim kendisini bir kavme benzetirse onlardandır” buyrulmuştur. İlim ehli ilk asırlardan bu son asırlara kadar, kâfirlere benzemenin haramlığı hususunda ihtilaf etmemişlerdir. Müslümanlar arasında köleleşmeye çalışan zelil nesiller çıkmış, her konuda kâfirlere benzeyerek onlara alay konusu olmuş ve köleleşmişlerdir. Sonra ilme yapışan ve kendilerini ilme nispet edip, giyim, görünüm, şekil, ahlak ve her konuda kâfirlere benzeme işini onlara süsleyen kimseler buldular. Durum o hale geldi ki, ümmet arasında içine bidat soktukları namaz, oruç ve hac görüntüleri dışında kâfirlere benzetmedik bir İslam alameti kalmadı.”^[5]

Bazı âlimler kâfirlere benzeme kastı olmaksızın sadece benzemeyi haram, kâfirlere benzeme kastı varsa dinden çıkaran küfür olarak görmüşlerdir. Bu görüşe göre onlara benzeme kastı olmasa da teşebbüh gerçekleşmiş olur.

---

[1] Sahih. Buhari (3456) Müslim (2669) benzerini Ebu Hureyre radıyallahu anh’den Buhari (7319) rivayet etmiştir.

[2] Hasen ligayrihi. Ahmed (5/340) Taberani (8/204)

[3] Hasen. Ahmed (4/125) Tayalisi (1217) Taberani (7/281)

[4] Keşşafu’l-Kına (3/131). Ayrıca bkz.: el-İktiza (1/165, 350, 420)

[5] Musned (10/19)

Beyaz gelinliğin hükmü

Bismillah.

Lecnetu’d-Daime fetva heyeti, Bin Baz ve İbn Useymin gibi kimselerin beyaz gelinlik giymenin cevazına dair saçma sapan, delilsiz fetvaları yayınlanmakta, naslara ittiba yerine âlimlerin reylerini din edinme yolunu tutan heva ehli kimseler de buna revaç göstermektedirler.

Bu konuda naslar açıktır ve heva ehlinin kibir burnunun kırılması için bu nasları delil alarak verilen bir fetvayı tercüme etmeyi uygun gördüm.

Şeyh Muhammed Ferkus, kendisine ait sitede 488 nolu fetvada, beyaz gelinlik hususunda şöyle cevap vermiştir

"Beyaz gelinliğin Hristiyanların düğünlerinin özelliklerinden, onların dinî ve dünyevî elbiselerinden olduğu bilinmektedir. Teberrî hukuku olarak müslümanların, bayram ve kutlamalarında kâfirlere iştirak etmemeleri, onları kutlamamaları gerekir. Nitekim bazı ilim ehlinin tefsir ettikleri üzere bu, bâtıla şahitliktir: Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:

﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ﴾

"Onlar batıla şahitlik etmezler." (Furkan 72) yani müşriklerin bayram ve kutlamalarına katılmazlar demektir.[1]

Şüphesiz bayram şekillerinde ve giyimlerinde onlara benzemek caiz değildir. Nitekim Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’den sahih olarak böyle bir benzeme hakkında yasak gelmiştir:

مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ

"Kim kendini bir kavme benzetirse onlardandır."[2]

Yine Sahihu Muslim'deki hadiste, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem:

إِنَّ هَذِهِ مِنْ ثِيَابِ الكُفَّارِ فَلَا تَلْبَسْهَا

"Bunlar kâfirlerin elbisesidir, onları giyme!"[3] buyurmuştur.

Diğer taraftan, İslam toplumlarında beyaz elbise kadınlara değil, erkeklere hastır. Beyaz elbiseyle süslenen gelin, erkeklere de benzemiş olur. Halbuki:

لَعَنَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ المُتَشَبِّهِينَ مِنَ الرِّجَالِ بِالنِّسَاءِ، وَالمُتَشَبِّهَاتِ مِنَ النِّسَاءِ بِالرِّجَالِ

Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem, kadınlara benzeyen erkeklere ve erkeklere benzeyen kadınlara lanet etmiştir.[4]

Yine bu, yasaklanmış olan şöhret elbisesi kapsamına da girer.[5] Bu yüzden onu terk etmeli ve kadınlar, meşru olan, naslara aykırı olmayan elbiseleri giymelidir..."[6]

Şeyh Ferkus'tan nakil bitti. Şeyh Abdullah el-Cibrin de bu konuda şöyle demiştir:

“Bu münker işlerdendir. Kadının beyaz gelinlik giymesi caiz değildir. Şayet gelinlik kabarık ise durum daha şiddetlidir. Zira kendisinde olanları daha fazla belli eder. Şayet bu elbise kadınların elbiselerinin renginde ise, kabarık olmadığı takdirde bu caizdir. Alt tarafı geniş, üst tarafı dar ise şüphe yok ki bu münker işlerdendir. Gelinin bu elbiseyi giymesi caiz değildir. Yine Kadınlar salonunda resim çekmek için ışıkları söndürmeleri, lazer ışıkları yakmaları ve sis oluşturmaları da münker işlerdendir. Müslümanların bu işlerden uzak durmaları ve önceki kadınların yaptıkları gibi yapmaları gerekir. Allah en iyi bilendir.”

Şeyh Abdullah b. Cibrin bunu 13/6/1424 hicri tarihinde imla ettirmiştir.

Delile uygun olan bu fetvayı almak ve kimden gelirse gelsin, naslara aykırı olan görüşleri helaya atmak gerekir.

Ebu Muaz

---

[1] Bunu Tavus, Ebu’l-Aliye, Muhammed b. Sirin, ed-Dahhak, er-Rabi b. Enes ve başkaları (rahimehumullah) söylemişlerdir. Bkz.: Tefsiru İbn Kesir (6/130)

[2] Ebû Dâvûd (4031) Ahmed (5114) Tahavi Şerhu Muşkili’l-Asar (198) İbn Ebî Şeybe (33016) İbn Ömer radiyallahu anhuma’dan rivayet etmişlerdir. İbn Hacer Fethu’l-Bari’de (10/282) hasen dedi. El-Iraki, Tahricu’l-İhya’da (1/359) ve el-Elbani el-İrva’da (1269) sahih dediler. Bkz.: Zeylai Nasbu’r-Raye (4/347)

[3] Muslim (2077) Beyhakî (8900) Abdullah b. Amr radiyallahu anhuma’dan.

[4] Buhârî (5885) Ebû Dâvûd (4097) Tirmizî (2784) İbn Mâce (2391) Taberânî Mu’cemu’l-Evsat (4003) İbn Abbas radiyallahu anhuma’dan.

[5] İbn Ömer radiyallahu anhuma’dan: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki: “Kim şöhret elbisesi giyerse Allah kıyamet günü ona zillet elbisesi giydirir.” Ahmed (5664) Ebû Dâvûd (4029) İbn Mâce (3606) el-Elbani, Sahihu’l-Cami (6526)

[6] Fetva linki: https://ferkous.com/home/?q=fatwa-488

İçkiye Devam Edenin Öldürülmesi

İçkiye Devam Edenin Öldürülmesi 

Ebu Muaz el-Çubukâbâdî

Risaleyi Okumak İçin Buraya Tıklayın

Uyarı ve Teberrî!

İnternette Youtube'da "Selefî Nakiller" adıyla bir kanal açıldığı ve burada benim de bazı sohbet kayıtlarıma video eklenerek yayınlandığı haber verilmiştir. Bu gibi uygulamalara iznim ve rızam yoktur!

Bahsi geçen Selefi Nakiller kanalında sohbetleri yayınlanan Ebu Zeyd, Ebu Emre, Ebu Said, Talha Bekret, Ubeydullah Aslan, Cihan Elmas gibi şahıslarla da akidemiz birbirinden uzaktır. Zira bizim tabi olduğumuz dinde Allah'tan başka ilah, Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem'den başka tabi olunan bir rasul yoktur. Fakat adı geçen sapık ve saptırıcılar, Allah'ın dinde izin vermediği ruh taşıyan canlıların suretleri, dernekler, oy kullanma, Müslümanlara iftira etme gibi unsurları kendilerine helal kılan başka kaynaklar edinmişlerdir.

Aişe Radıyallahu Anha'nın Evlilik Yaşı Hakkında

İletişim Formundan Aişe radıyallahu anha'nın evlilik yaşı ile ilgili olarak Muhammed Emin Yıldırım adındaki hadis inkarcısı bir zındığın makalesi link atılarak konu hakkında soru sorulmuştur. Linki verilen sitede Mustafa İblisoğlu gibi hadis inkarcısı zındıkların da yazıları yayınlanmakta, sâbık sapık diyanet işleri başkanı Mehmet Görmez'den sitayişle bahsedilmekte, İslam ülkelerinde habis akideleri yayılan Ebu Hanife, imam olarak lanse edilmektedir. Sorulan konuda daha önce bu sitede ilmî cevap yayınlanmış olup şu linktedir:

 

 http://ebumuaz.blogspot.com.tr/2012/03/feminist-kafirlere-yaranmak-isteyen.html

Görüşleri Taklid İle Rivayeti Kabul Etmek Arasındaki Fark

İmam Şevkanî rahimehullah, el-Kavlu’l-Mufid Fi Hukmi’t-Taklid’de (s.18, 19) şöyle demiştir:

“Anlayışlı kimse için hiçbir şüphe yoktur ki, rivayeti kabul etmek taklid değildir. Zira rivayeti kabul etmek, hücceti/delili kabul etmektir. Taklid ise ancak re’yi (görüşü) kabul etmektir. Rivayeti kabul etmek ile re’yi kabul etmek birbirinden farklıdır.

Rivayeti kabul etmek hiçbir şekilde taklid olmaz. Bilakis mukallidin yaptığı şey bunun tam aksidir. Bunu iyi ezberle! Zira taklide cevaz verenler bunun gibi birçok konuda mugalata yapıyor ve mesela şöyle diyorlar:

“Müçtehit, kendisine sünneti rivayet edenin taklitçisidir!”

“Hayızdan temizlendiğini söyleyen kadının sözünü kabul etmek takliddir.”

“Vaktin girdiği hususunda müezzinin sözünü kabul etmek takliddir”

“Kör olan kimsenin, kendisine kıbleyi haber verenin sözünü kabul etmesi takliddir.”

Hatta şahidin şahitliğini kabul etmeyi, cerh ve tadilde bulunan kimsenin sözünü kabul etmeyi de taklid sayıyorlar ki, bunun taklid ile alakasının olmadığı apaçık ortadadır. Hatta rivayeti kabul eden, re’yi kabul eden gibi değildir. Zira delili rivayet edeni, vaktin girdiğini haber vereni, hayızdan temizlenmeyi, kıbleyi, şahitin şahitliğini, cerh edeni ve temize çekeni kabul etmek rivayeti kabul etmektir. Bu hiçbir şekilde taklid olmaz. Zira ravi, rivayet edilen şeyi ancak delil ile haber vermektedir. Şahsi görüşüyle sahip olduğu görüşü haber vermemektedir!”

Eşarilerin Muhalefetleri

Eşarîler’in Ehl-i Sünnete Uyduğu ve Muhalefet Ettikleri Konular

Uyum Gösterdikleri Konular:

1- Sahabe: Eşariler, sahabe hususunda Ehl-i Sünet’e muhalefet etmezler. Onlara göre de sahabenin en üstünleri; Ebu Bekr, sonra Ömer, sonra Osman, sonra Ali radiyallahu anhum ecmaindir. Sahabe arasında geçenler hakkında sükût ederler, onlardan razı olurlar ve Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ehl-i beytine dostluk ederler.

2- İmamet: İmam (halife) tayin etmek zorunludur, meşru konularda ona itaat edilir, onunla beraber cihad ediler ve ona karşı ayaklanmak kötülenir.

3- Ahiret Günü Meseleleri: Sırat, mizan, havz, cennet ve cehennemin son bulmayacak olan iki mahlûk oluşları gibi konularda Ehl-i sünnete uyum gösterirler.

4- Allah Teâlâ’nın bazı sıfatlarını ispat etmek hususunda Ehl-i Sünnete uyum gösterirler.

5- Allah’ın kelamı hususunda, onun mahlûk olmadığında genel olarak uyum gösterirler. Sonra bunun nefsî kelam olduğunu (işitilen bir kelam olmadığını) söyleyerek bu meseledeki Ehl-i Sünnet’e muvafakatlerini bozan konulara girerler.

6- Kulların fiillerinin Allah Teâlâ’nın yaratması ile olduğu ve bunda kulun kesbinin söz konusu olduğu hususunda Ehl-i sünnete uyum gösterirler. Ancak kesbi tarif ederken Cebriyye'liğe düşerler.

7-   Mü’minlerin kıyamet gününde Allah Teâlâ’yı göreceklerini kabul etmekle Ehl-i Sünnet’e uyum gösterirler. Ancak cihet/yönü nefyetmeleriyle kendileriyle çelişkiye düşmektedirler. Zira bu sözleri, Allah Teâlâ’nın görülmesini imkânsız kılmaktadır!

Eşarilerin Ehl-i Sünnete Muhalefet Ettikleri Hususlar:

1- Tevhid: Eşariler tevhidi yalnızca rububiyetle sınırlamışlar, mahlûkatın yaratılmasının ve rasullerin gönderilmesinin gayesinin rububiyet tevhidi olduğunu iddia etmişler, ulûhiyet tevhidini inkâr etmişlerdir. Hâlbuki rasuller uluhiyyet tevhidiyle gönderilmişlerdir!

Bunun anlamı, Ehl-i Sünnetin rububiyet tevhidini önemsememeleri demek değildir. Lakin onlar Allah’ın başladığı yerden ve rasulü sallallahu aleyhi ve sellem’in başladığı yerden başlarlar. Zira rububiyet tevhidi fıtrîdir. Çok nadir istisnalar dışında rububiyetin inkârı söz konusu değildir. Allah’ın rububiyetini kabulüne dair gelen ayetlerin geneli, ibadet ve taat tevhidini bağlayıcı kılmak üzere gelmiştir.

2-  Eşariler, Allah Teâlâ’nın varlığını ispat etmekte arazların ve cisimlerin sonradan olması deliline dayanmışlardır. Bu ise istidlalde bid’atçilerin batıl bir yoludur. Nitekim selef, imamlar ve akıl sahiplerinin cumhuru, felsefecilerle kelamcılar tarafından bu konuda eleştirilmiştir.

3- Sıfatlar: Eşariler Allah Azze ve Celle için yalnızca yedi sıfatı kabul ederler, diğer sıfatları ise te’vil ederler. Bu yaptıklarının Allah’ın kelamını tahrif ve manaları iptal etmek olduğundan, Allah hakkında ilimsizce söz söylemek olduğundan gafildirler! Bu durum, Allah Teâlâ’ya teslim olmaya aykırıdır. Zira Allah, kendisine layık olan sıfatları bildirmiş, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem O’na layık olan sıfatları zikretmiştir. Onun bildirdikleri teşbih ve tecsim gerektirecek değildir! Bu mesele ancak kelamcılar tarafından, hicri 3. Asırdan sonra ortaya atılmıştır. Sahabe ve tabiinden olan bu ümmetin selefi, şu kelamcıların idrak etmiş oldukları anlayış ve yorumları idrak etmekten aciz miydiler?

4- İman: Eşariler imanın yalnızca kalple tasdikten ibaret olduğunu iddia ederler.

5- Kader: Kulun kesbinin (kazancının) fiil olduğunu, onun irade ve ihtiyar (tercih)inin olmadığını, güç yetirmenin kulun kesbine etki etmediğini iddia ederler. Bu, Cehmiyye’nin görüşüdür.

6- Akıl ve Nakil: Eşarilerin Ehl-i sünnete aykırı esaslarından birisi de Allah’ın sıfatları, kader ve gayb meselelerinde akıl, cedel ve kelama girmeleridir. Gayb ve itikat meselelerinde hatta Allah Teâlâ’nın sıfatları hususunda aklı, “kavatiul akl: aklî kesinlikler” diyerek, naklin (kitap ve sünnetin) önüne geçirmektedirler.

7- İlk Farz: Eşariler derler ki; mükellef kula düşen farzların ilki; düşünmek (nazar)dır. Ehl-i sünnetin dediği gibi; ilk farzın iki şehadet kelimesini söylemek veya tevhid olduğunu söylemezler.

8- Haberi Vahid: Eşariler haberi vahidi itikad konusunda delil görmezler.

9- Husun ve Kubuh: Güzel bulma ve çirkin görme konusunda akılcıdırlar.

Yine Eşarilerin Ehl-i sünnete muhalefet ettikleri daha başka konular da vardır. Onlar itikat meselelerine bakışta kelamcıların ve felsefecilerin esaslarından etkilenmişler, akidelerinde hak ile batıl karışık hale gelmiştir. Ehl-i sünnet ile Mu’tezile ve felsefecilerin akidelerini birbirine karıştırmışlardır. Bu yüzden onların Kitap ve sünnetin lafızları yerine felsefeci ve kelamcıların hak ve batıla muhtemel terimlerini kullandıklarını görürsünüz.

Muhammed b. Abdussittir el-Feydiminî el-Mısri’nin konuyla ilgili bir makalesinden istifade ederek özetleyen:

Ebu Muaz el-Çubukâbâdî

1438 Kurban Bayramı Hutbesi

Vahiyden Yüz Çevirmenin Tehlikesi

Ebu Muaz Seyfullah el-Çubukâbâdî

 

Şüphesiz hamd yalnız Allah'adır. O'na hamd eder, O'ndan yardım ve mağfiret dileriz. Nefislerimizin şerlerinden, amellerimizin kötülüklerinden Allah'a sığınırız. Allah'ın hidayet verdiğini kimse saptıramaz. O'nun saptırdığını da kimse doğru yola iletemez. Şehadet ederim ki, Allah'tan başka ibadete layık hak ilâh yoktur. O, bir ve tektir, O'nun ortağı yoktur. Yine şehadet ederim ki, Muhammed Allah'ın kulu ve Rasûlüdür.

“Ey iman edenler! Allah'tan nasıl korkmak gerekirse öyle korkun ve siz ancak Müslümanlar olarak ölünüz.” (Al-i İmran; 102)

“Ey insanlar! Sizi tek bir candan yaratan ve ondan da eşini var eden, her ikisinden birçok erkek ve kadın türeten Rabbinizden korkun. Kendisi adına birbirinizden dileklerde bulunduğunuz Allah'tan ve akrabalık bağlarını kesmekten de sakının. Şüphesiz Allah üzerinizde tam bir gözetleyicidir.” (en-Nisâ; 1),

“Ey iman edenler! Allah'tan korkun ve dosdoğru söz söyleyin. O da amellerinizi lehinize olmak üzere düzeltsin, günahlarınızı da mağfiret etsin. Kim Allah'a ve Rasûlüne itaat ederse büyük bir kurtuluşla kurtulmuş olur.” (el-Ahzâb; 70-71)

Bundan sonra, Şüphesiz sözlerin en güzeli Allah’ın Kelam’ı, yolların en hayırlısı Muhammed Sallallahu aleyhi ve sellem’in yoludur. İşlerin en kötüsü sonradan çıkarılanlarıdır. Her sonradan çıkarılan şey bid’attir ve her bid’at sapıklıktır. Her sapıklık da ateştedir.

Kullarını sıratu’l-mustakim’e hidayet etmesi, tabi olmaları için hakkı beyan etmesi ve kaçınmaları için bâtılı açıklaması Allah’ın kullarına rahmetindendir. Nitekim Allah Azze ve Celle hidayetine tabi olanların sapmamalarına ve cehennemlik olmamalarına kefil olmuş, şöyle buyurmuştur:

“Kim benim hidayetime uyarsa o sapmaz ve bedbaht olmaz. Kim de zikrimden yüz çevirirse şüphesiz ona sıkıntılı bir yaşam vardır ve biz onu, kıyamet günü kör olarak haşredeceğiz.” (Taha 123-124)

Yani kim hidayete uyar ve hak üzerinde istikamet üzere olursa o kimse dünyada sapmaz ahirette de bedbaht olmaz. Dünyada hidayet üzere olur, ahirette ise cennetlik olur. Kim Allah’ın kitabından ve rasulü sallallahu aleyhi ve sellem’in sünnetinden yüz çevirirse, hidayete tabi olmazsa ona dar bir geçim vardır. Kalbine endişe ve sıkıntı düşer. Bu peşin olan cezadır. Kıyamet gününde de ona cehennemde can yakıcı bir azap vardır.

Kişi ya Allah’ın indirdiği hakka ve hidayete uyar ya da sapıtır ve hüsrana uğrar. “Hakkın dışında sapıklıktan başka ne var ki?” (Yunus 32)

İbn Kayyım rahimehullah şöyle demiştir: “Haktan yüz çeviren ve inkâr eden herkes mutlaka yüz çevirdiği şeyin karşılığı olan bir batıla düşer. Hatta amellerde de böyledir. Sadece Allah için yapılacak amelden yüz çeviren kimseyi Allah, mahlûk için yapılacak amele müptela kılar. Kendisine fayda ve zarar verecek olan, ölümünü, hayatını, saadetini elinde bulunduran Allah için amelden yüz çevirir ve bunların hiçbirine sahip olmayan bir mahlûk için amel etmeye müptela olur. Yine Allah’a itaat yolunda malını infak etmekten yüz çeviren kimse, onu Allah’tan başkası için harcamakla müptela olur. Allah için yorulmaktan yüz çeviren kimse, mutlaka mahlûk için yorulmakla müptela olur.”

Müslümanların bugünkü durumlarına bakan kimse üzüleceği şeyler görür. Çünkü onların çoğu Allah’ın kitabına ve rasulü sallallahu aleyhi ve sellem’in sünnetine muhalif birçok şeylere düşmüşlerdir. Emirleri yerine getirmiyor ve yasaklarından sakınmıyorlar! Sünnet terk edilmiştir, şer’î naslara karşı aklî yorumlarla, zevklerle, kıyaslarla ve âdetlerle itiraz edilmektedir.

Şüphesiz ki Allah Teâlâ’nın vahyinden yüz çevirme manzarası bugün ümmetin birçok durumunda karşımıza çıkmaktadır. Örnek olarak:

Din, ehli olmayan kimselerden öğrenilmekte, ilmi olmayan kimselere gidilmektedir. Bunlar aynı zamanda Allah’ın dinini uygulamaktan en uzak olan kimselerdir. Onlar için davetçiler tayin edilmekte, onlara bazı lakaplar verilerek fetvalarına teşvik edilmektedir. Hâlbuki onlar fetva ve içtihada ehil değillerdir. Bununla beraber insanlar onlardan fetva almakta, onlarla aldanmakta ve onlara güvenmektedirler. Doğru yolu gösterip nasihat edenler ile saptıran ve karıştıranları ayırt etmemektedirler!

Nitekim Nebî sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: “Ümmetim hakkında ancak saptırıcı önderlerden korkmaktayım.” Bunu Ahmed ve Darimî Sevban radiyallahu anh’den rivayet etmişlerdir.

Ehli olmayan kimselerden ilim almaktan sakınmak gerekir. Bu yüzden İbn Sirin rahimehullah şöyle demiştir: “Şüphesiz bu ilim dindir. Dininizi kimden aldığınıza dikkat edin!”

Vahiyden yüz çevirmenin diğer bir örneği; nasların hakikate muhalif şekilde te'vil edilmesi/yorumlanmasıdır. Onları Allah’ın kastetmediği şekilde tefsir ederler. Heva ehlinin çoğunun yolu budur. Onlar ayetin veya hadisin metnini değiştirip bozmazlar. Lakin ayet veya hadisin manalarını tahrif ederler. Lafızlar olduğu gibi kalır, ancak manaları değiştirilmiştir.

Vahiyden yüz çevirmenin diğer bir örneği, nasları beşerî mantıklara arz edip, kısıtlı insan aklına muhakeme ettirmektir. En büyük fesatlardan birisi kişinin şahsi görüşünü ve hevâsını vahyin ve naklin önüne geçirmesidir.

Vahiyden yüz çevirmenin diğer bir örneği; dinin bu asrın insanlarının ihtiyaçlarını karşılamaya yetmediğine, dinin hükümlerinin donuk olduğuna, bu asırda uygulanamayacağına inanmaktır. Bu kimseler dinin hükmünü hayatlarından uzaklaştırıp, batı metodlarına ve beşerî kanunlara uydurmak istemektedirler. Onlara yazıklar olsun! Nasıl da döndürülüyorlar!

Allah’ın dinini hayatın hükmünden uzaklaştırmalarının ve onu cahiliyye diniyle değiştirmelerinin gerekçesi nedir? Allah Teâlâ şöyle buyurur: “Cahiliyye hükmünü mü arıyorlar? Kesin olarak iman eden bir topluluk için Allah’tan daha güzel hüküm veren kim olabilir?” (Maide 50)

Vahiyden yüz çevirmenin diğer bir örneği, kitap ve sünnetin emirleri kişisel maslahatlarla çatıştığı zaman veya kişiye özel bir menfaatini kaybettirdiği zaman kitap ve sünnetin hükmünü terk etmektir. Allah Teâlâ, böyle yapanlara karşı çıkarak şöyle buyurmaktadır: “Kitabın bir kısmına iman edip bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz?” (Bakara 85)

Vahiyden yüz çevirmenin diğer bir örneği; ya ifrat ve aşırılık ile ya da tefrit ve zayi etmek ile dosdoğru dinin menhecinden ve sıratu’l-mustakimden uzaklaşmaktır. Halbuki İslam her meselede itidali ve orta yolu emrederek gelmiştir. Hatta bu husus, bu ümmetin ayrıcalıklı bir özelliğidir. Bu yüzden Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur: “Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık.” (Bakara 143)

Kurtubi rahimehullah şöyle demiştir: “Vasatlık; aşırılıktan ve eksik kalmaktan uzak olduğu için övülmüştür. Yani bu ümmet Hristiyanların nebileri hakkındaki aşırılığını göstermez. Yahudilerin nebilerine davranışlarında olduğu gibi eksik de davranmaz.”

Bu ümmetin vasatlığı menhec ve nizam olarak vasatlığı gerektirir. Menheci itidal ve denge üzerine kuruludur. İfrat ve tefrite yer yoktur. Aşırılığa da, geri kalmaya da yer yoktur. Şiddetli, kaba değildir ve yapmacık, gevşek de değildir.

Vahiyden yüz çevirmenin diğer bir örneği; kitap ve sünnette varid olan ibadetlerle sınırlı kalmayıp, hakkında delil gelmemiş olan, dinde uydurulmuş ibadetlerle bu sınırı aşmaktır. Bazı münasebetlerle bazı dönemleri, günleri kutlamak, geceleri kıyamla, gündüzleri oruçla ve sadakayla geçirmek için tahsis etmek, çokça zikir ile Allah’a yakınlaşmaya çalışmak böyledir.

Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: “Her kim emrimiz olmayan bir şey çıkarırsa reddolunur.” Bunu Buhârî ve Muslim, Aişe radiyallahu anha’dan rivayet etmişlerdir. Muslim’in rivayetinde: “Kim emrimiz olmayan bir amelde bulunursa reddolunur” şeklindedir.

Vahye sarılmak, şiddetli hücumlara uğramakta, Müslümanların çoğu dinden sıyrılmak için fikir savaşlarıyla yapılan davetlere yönelmektedir. Bunun sebebi cehalet, şehvetlere batmak ve hevâya uymaktır. Düşmanların revaca getirdikleri zehirli yazılardan ve görüntülerden etkilenmekte, vahye aykırı olan iddialara yönelmektedirler. İnsanlara hak ile batıl karıştırılmakta ve bunun dinden olduğu iddia edilmektedir.

Kalplerimize şu hususu iyice yerleştirmeliyiz ki, Müslüman ümmetin bu zillet ve geri kalmışlığının sebebi; kitap ve sünnetten ibaret olan iki vahye muhalefet etmektir: “Size isabet eden her musibet, ellerinizin kazandığı dolayısıyladır. Çoğunu da affeder.” (Şura 30)

Ümmete isabet eden her hezimet ve musibette çıkarılacak ibretler vardır. Umulur ki kullar doğru yola ve terk etmiş oldukları hakka dönüş yaparlar. Allah Teâlâ’nın buyurduğu gibi:

“Yaptıklarının bir kısmını tatmaları için, insanların bizzat kendi işledikleri yüzünden karada ve denizde fesat ortaya çıktı. Umulur ki dönerler.” (Rum 41)

Kullar ne zaman döner, kendilerindeki batıl akideleri ve yanlış anlayışları, Allah’ın kitabında ve Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in sünnetinde gelenlerle değiştirirlerse, Allah da onların hallerini düzeltir ve sonlarını güzel kılar: “Muhakkak ki Allah, kendilerinde olanı değiştirmedikçe bir kavmin durumunu değiştirmez.” (Ra’d 11)

Ama taşkınlıklarında devam ederlerse Aziz ve Muktedir olan Allah onları yakalar. Allah’ın geçen sünneti, kendisinin emrine isyan eden ve dinine muhalefet edenleri azabıyla yakalamasıdır.

Bizlere düşen, rabbimizin dinine sarılmamız, hayatımızda kitap ve sünnet ile amel etmemiz, parmak ucu kadar ondan sapmamamızdır.

Allah Subhanehu’dan bizlere rüşdümüzü ilham etmesini, bizi nefislerimizin şerrinden korumasını, bize hakkı hak olarak gösterip ona uymakla rızıklandırmasını ve batılı batıl olarak gösterip ondan uzaklaşmakla rızıklandırmasını dileriz. Bizleri kitabına ve nebisinin sünnetine sarılanlardan kılsın, insanların ihtilaf ettikleri hususlarda izniyle bizleri hakka ulaştırsın. Şüphesiz O dilediğini dosdoğru yola hidayet edendir.

Musibetlerin Sebepleri ve Kurtuluş Yolu

Musibetlerin Sebepleri ve Kurtuluş Yolu
 Te'lif: Ebu Muaz el-Çubukâbâdî

Okumak için buraya tıklayın

İbn Kudame Mufevvida Mıdır?/Hanbelîlerin Taassubu

سئل الشيخ: عن بعض عبارات الإمام ابن قدامة في "لمعة الاعتقاد" التي يفهم منها التفويض ؟ فقال الشيخ رحمه الله : مذهب السلف هو التفويض في كيفية الصفات لا في المعنى، وقد غلط ابن قدامة في لمعة الاعتقاد، وقال: بالتفويض ولكن الحنابلة يتعصبون للحنابلة، ولذلك يتعصب بعض المشايخ في الدفاع عن ابن قدامة، ولكن الصحيح أن ابن قدامة مفوض.

المصدر: فتاوى ورسائل سماحة الشيخ عبد الرزاق عفيفي رحمه الله

Abdurrazzak el-Afifî rahimehullah'a İbn Kudame'nin; Lum'atu'l-İtikad (İtikat Parıltıları adıyla Türkçe'ye çevrilmiştir) kitabında tefviz anlaşılan bazı ifadeleri hakkında soruldu.

 

el-Afifî dedi ki: "Selefin mezhebi, sıfatların manasında değil, keyfiyetinde tefvizdir. (Yani Allah'ın sıfatlarının manalarını değil, nasıl olduklarının ilmini Allah'a havale ederler) İbn Kudame Lum'atu'l-İtikad kitabında hata etmiştir ve tefvizi dile getirmiştir. Hanbeliler, Hanbelilere taassup ettiklerinden dolayı Şeyhler, İbn Kudame'yi savunuyorlar! Doğrusu İbn Kudame'nin Mufevvida olduğudur."

 

Kaynak: Fetava ve Resailu'ş-Şeyh Abdurrazzak el-Afifî, Suudî Arabistan genel müftü vekili (s.347, 348)

 

Tercüme: Ebû Leylâ